Cudze chwalicie, Krzemionek nie znacie

Krzemionki Opatowskie, originally uploaded by Hodowca.

Było to tak:

Wracając z Sandomierza do Warszawy mieliśmy trochę wolnego czasu, który postanowiliśmy przeznaczyć na zwiedzenie czegoś nowego po drodze. Rzut oka na mapę niewiele nam pomógł, na szczęście na sandomierskim rynku była informacja turystyczna. Sympatyczna pani z informacji łatwo nie miała - bo większość okolicznych atrakcji już zaliczyliśmy. Za którymś razem jednak trafiła: "- A Krzemionki Opatowskie znacie?"
Nie znaliśmy.
...

Dawno dawno temu (serio, naprawdę dawno, jeszcze zanim starożytni Egipcjanie zbudowali swoje piramidy!), w rejonie Gór Świętokrzyskich już funkcjonowały kopalnie krzemienia. Ten minerał to był prawdziwy skarb - eksportowano go stąd na setki kilometrów po całej Europie. Nigdzie indziej nie było tak bogatych złóż, jak tutaj. I nigdzie indziej prahistoryczne kopalnie nie zachowały się w tak dobrym stanie. To jest unikat. Perełka. Na dodatek tuż obok zrekonstruowano neolityczną wioskę, której zwiedzenie dopełnia obrazu tamtych zamierzchłych czasów.
...

W zeszłym miesiącu zwiedzałem na Wyspach Kanaryjskich podobne miejsce - Cueva Pintada, czyli Malowana Grota. To prahistoryczna wioska z dobrze zachowanymi malowidłami naściennymi. Jest to jedna z głównych atrakcji Gran Canarii, jeśli chodzi o obiekty do zwiedzania (a nie do opalania się). Przyjeżdżają tam nie tylko autokary pełne turystów, ale także wycieczki szkolne. Tak jak do Stonehenge w Anglii czy do jaskiń Lascaux we Francji.

A tu nagle okazuje się, że zupełnie pod nosem, w Polsce, mamy atrakcję wcale nie gorszą! Tylko że mało kto o niej wie... Muzeum w Krzemionkach jest nowe, w obecnej postaci funkcjonuje dopiero od kilku lat. Nie ma aż tylu multimedialnych wodotrysków, efektownego gmachu, a przede wszystkim - nie ma rozgłosu. Ma za to olbrzymi potencjał turystyczny i dydaktyczny. Jak dla mnie, jest to moje największe podróżnicze odkrycie ostatnich miesięcy :-) Gorąco polecam!

Więcej zdjęć z malowniczych podziemi - w mojej galerii na flickr.com
PS. To jest setny wpis na tym blogu. Zacząłem - nie licząc powitalnych fajerwerków - od kopalni w Wieliczce. Stąd na jubileusz też kopalnia, równie wyjątkowa :-)

Ekwinokcjum na Łysej Górze

Equinox, originally uploaded by Hodowca.

Nie ma to jak znaleźć się we właściwym miejscu o właściwym czasie.

Łysa Góra: święty ośrodek pogańskich obrzędów, na długo zanim do Polski dotarło chrześcijaństwo (i potem zresztą też). Czarownice, starożytni słowiańscy bogowie, Lelum Polelum, magia... Później oczywiście kościół rozprawił się z dawnymi wierzeniami, kneblując to miejsce masywną pieczęcią klasztoru, zwanego Świętym Krzyżem. Czy skutecznie?

Ja odwiedziłem tą tajemniczą górę dokładnie tego wieczoru, kiedy przypadała równonoc wiosenna. Jeden z czterech najbardziej niezwykłych dni w roku (wraz z równonocą jesienną oraz przesileniami - zimowym i letnim). Kto czytał Sapkowskiego, ten wie, że ekwinokcjum (równonoc) i magia idą ze sobą nierozerwalnie w parze. Najsilniej zaś łączą się właśnie w takich miejscach jak to.

Więc tylko patrzeć, jak nie wiadomo skąd nadlecą czarownice i odprawią nad niczego nie spodziewającym się turystą z aparatem swoje pradawne rytuały...

"tam jest zimno i wieje"

hands, originally uploaded by Hodowca.

Kupowałem u konduktora bilet do Warszawy Zachodniej - tam miałem przesiadkę na następny pociąg. "Ale czemu nie chce Pan na Centralny?" - zdziwił się konduktor? - "przecież na Zachodnim jest zimno i wieje".

Miał rację. Tak wyglądały szyby w dworcowych oknach. Od wewnątrz.

dwa tygodnie lata w środku zimy

Dunas de Maspalomas, foto: mój brat :-)

Specjalnie wymyśliłem, żeby odwiedzić brata na Wyspach Kanaryjskich właśnie w lutym, w środku zimy. Pomyślałem sobie, że taka dwutygodniowa odskocznia od mrozów i śniegów dobrze mi zrobi i pomoże przetrwać najgorszą porę roku. Nie przypuszczałem jednak, że efekt będzie aż tak silny!

Bo zwykle było tak, że to ja narzekałem na zimę. Inni kontemplowali piękno płatków śniegu, wdychali pełną piersią czyste powietrze w słoneczny mroźny poranek... A ja zakutany w kaptury i rękawice robiłem wszystko, aby się od tego zimna odizolować.

 A w tym roku - nie poznaję sam siebie. Odkąd tylko zarezerwowałem bilet do ciepłych krajów, czyli na kilka tygodni przed wyjazdem, od razu innym okiem zacząłem spoglądać na zimę. Teraz od mojego powrotu minął już prawie miesiąc, a ja dalej z uśmiechem odśnieżam codziennie rano samochód, beztrosko taplam się w śniegu i ślizgam na nierównych chodnikach.

 Mówię wam, takie naładowanie wewnętrznych akumulatorków w środku zimy jest bezcenne. Kto tylko może, niech już sobie rezerwuje urlop na początek przyszłego roku :-)

romantyczny wschód słońca z dźwigami

a different skyline, originally uploaded by Hodowca.

Pamiętacie "romantyczny zachód słońca z koparką"? Dzisiaj część druga :-) Zdjęcie zrobione prawie rok temu na warszawskiej Starówce. Spodobało mi się światło i jakieś takie podobieństwo między dźwigami i latarniami. Ja mam chyba spaczone poczucie estetyki, bo dla mnie te wielkie budowlane żurawie są równie romantyczne na tle wschodzącego słońca, co stylowe latarnie na Placu Zamkowym. No i jeszcze Most Świętokrzyski, żeby dopełnić cukierkowatość przekazu.

A zaraz potem spojrzałem w prawo i zrobiłem to zdjęcie :-)

Różowa linia

lula.pl & groszki.pl: redakcyjny telefon, originally uploaded by Hodowca.

Gdyby ktoś mi powiedział, że redakcja internetowych serwisów groszki.pl i lula.pl korzysta z różowego telefonu z futerkiem, to bym chyba nie uwierzył. Ale jednak korzysta. Widziałem to na własny obiektyw :-)

Zamiast kwiatka

International Women's Day, originally uploaded by Hodowca.

Girona by night

Girona by night, originally uploaded by Hodowca.

Czasem człowiek zwiedza miasto zupełnie inaczej niż zalecają to przewodniki i biura podróży. Przybywa wieczornym pociągiem i rozpoczyna spacer po starym mieście z dużym plecakiem na grzbiecie, bo na dworcu nie ma przechowalni bagażu. Pierwsze kroki kieruje do najbliższego baru, gdzie ogląda mecz lokalnej w sumie drużyny w piłkarskiej Lidze Mistrzów. Po meczu snuje się dalej wąskimi uliczkami, które byłyby niemal puste, gdyby nie grupki... polskich turystów. Oni również mają samolot do kraju o siódmej rano, i ich też czeka niewygodna noc na lotnisku.

Polscy turyści nie są zbyt rozmowni, powiedziałbym nawet, że nieco speszeni, że ktoś obcy ich zagaduje na ulicy w ich własnym języku. Snujemy się więc dalej, osobno, mijając się co parę minut w tych ciasnych uliczkach, by wreszcie wspólnie wylądować w ostatnim nocnym autobusie na lotnisko.

Ale przynajmniej już wiem, jak wygląda Girona. Czego nie mogę powiedzieć np. o Bristolu :-)

La vida es un carnaval

La Reina de Carnaval 2010 de Santa Cruz de Tenerife, originally uploaded by Hodowca.

Na Wyspy Kanaryjskie jedzie się w środku zimy nie tylko dlatego, że tam temperatura przez całą dobę oscyluje wokół dwudziestu stopni, ale również po to, żeby zobaczyć barwny i szalony latynoski karnawał. Ja miałem podwójne szczęście: w Santa Cruz de Tenerife mogłem obejrzeć najważniejszą paradę karnawałową, Gran Cabalgatę, a w Las Palmas de Gran Canaria... obejrzeć to mało powiedziane :-) W każdym razie obie wyspy uraczyły mnie wspomnieniami szalonymi i niezapomnianymi. Na jednym wpisie się nie skończy :-) 

Na zdjęciu powyżej prezentuje się Królowa Karnawału w Santa Cruz. Strój tej pani za nic nie chciał zmieścić się w kadrze - był wielkości sporego warzywniaka i razem ze swoją właścicielką był ciągnięty na specjalnej lawecie. A pani tylko stała, machała, uśmiechała się i sunęła poprzez szpaler rozentuzjazmowanego tłumu. Szaleństwo :-)

No i jeszcze muzyka. Zewsząd mnóstwo muzyki. A zwłaszcza jedna piosenka, którą słychać było wszędzie i która do tej pory chodzi mi po głowie. I po telefonie. "Życie karnawałem jest, a najpiękniej żyć ze śpiewem na ustach". No to proszę bardzo:

home, snowy home

home, snowy home, originally uploaded by Hodowca.

Mój samolot zanurkował w chmury, po chwili wynurzył się po drugiej stronie, od spodu. Moim oczom ukazały się nieskończone białe połacie pól i łąk - widok wręcz surrealistyczny po spędzeniu dwóch tygodni w klimacie podzwrotnikowym. To jakiś sen - pomyślałem sobie. Nie docierało do mnie, że właśnie wracam do kraju w samym środku zimy. Że krótki rękaw będę musiał odłożyć do szafy na co najmniej dwa miesiące.

I co? Nie minęły trzy dni, a śnieg stopniał, słońce wyszło zza chmur, a temperatura podniosła się znacząco. Mam wrażenie, jakby zły sen minął :-)